Αυτό τουλάχιστον λένε τα αποτελέσματα μια αμερικανικής και μίας αμερικανο-ευρωπαικής μελέτης που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Nature”.

Οι επιστήμονες που λένε «ναι» στις διεθνείς συνεργασίες, που δε βάζουν σύνορα στη δραστηριότητα τους, καθώς κι εκείνοι που αν χρειαστεί αλλάζουν χώρα είναι σύμφωνα με δύο νέες μελέτες οι πιο παραγωγικοί και καινοτόμοι μεταξύ των συναδέλφων τους.
 
Αντίστοιχα, οι χώρες που βρίσκονται μπροστά στους επιστημονικούς και τεχνολογικούς δείκτες είναι οι «ανοικτές χώρες», οι οποίες αναπτύσσουν μεγαλύτερο δίκτυο διεθνών συνεργασιών.
 
Πρόκειται για τα αποτελέσματα μια αμερικανικής και μίας αμερικανο-ευρωπαικής μελέτης που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Nature” και αποδεικνύουν, με βάση τις στατιστικές, την εύλογη υπόθεση ότι το άνοιγμα των διεθνών οριζόντων των επιστημόνων ενισχύει τη δημιουργικότητα τους και αυξάνει τις πιθανότητες διάκρισης.
 
Η πρώτη μελέτη ανέλυσε 14 περίπου εκατ. επιστημονικές δημοσιεύσεις από 16 εκατ. ερευνητές και η δεύτερη 2,5 εκατ. δημοσιεύσεις από ερευνητές 36 χωρών. 
 
Ανάμεσα στα συμπεράσματα των μελετών,  ήταν η διαπίστωση ότι η έρευνα επιστημόνων με διεθνή δραστηριότητα είχε 40% περισσότερες παραπομπές από τρίτους σε σχέση με την έρευνα επιστημόνων χωρίς διεθνή αντίκτυπο.
 
Σε επίπεδο χωρών, εκείνες που είναι σε μεγάλο βαθμό «ανοιχτές» και προάγουν έρευνα με υψηλό αντίκτυπο είναι εμφανές ότι ωφελούνται από την συμμετοχή σε διεθνείς συνεργασίες.  Η Σιγκαπούρη, το Ηνωμένο βασίλειο, η Ολλανδία, η Ελβετία, η Σουηδία και η Ολλανδία σημείωσαν πολύ καλές επιδόσεις σε αυτή τη μέτρηση όπως και στον αριθμό διεθνών δημοσιεύσεων.
 
Λιγότερο «ανοιχτές» και με μικρότερο διεθνή αντίκτυπο παρουσιάστηκαν χώρες όπως η Ρωσία, η Τουρκία, η Πολωνία, η Κίνα, η Λεττονία, η Τσεχία και η Νότια Κορέα.
 
Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ιταλία, η Ισπανία και η Φινλανδία παρουσιάζονται λιγότερο «ανοικτές», παρά το ότι έχουν ισχυρό αντίκτυπο και άλλες, όπως η Ουγγαρία και το Μεξικό έχουν χαμηλό αντίκτυπο, παρότι είναι «ανοικτές».