Από μικρή αγαπούσα τα μαθηματικά και τους υπολογιστές. Μεγαλώνοντας, προσπαθούσα να «εντάξω» την πληροφορική σε κάθε δραστηριότητά μου, εντός αλλά κι εκτός Πανεπιστημίου – είτε επρόκειτο για εργασίες στο Πανεπιστήμιο (ακόμη κι αν η εργασία ήταν για Οικονομικά, έκανα τις αναλύσεις με κάποιο πρόγραμμα που είχα φτιάξει), είτε εν μέσω προσωπικών projects (μάθαινα και «έπαιζα» με νέες γλώσσες προγραμματισμού ή έφτιαχνα απλά προγράμματα/παιχνίδια) είτε freelancing (από απλές σελίδες έως online shopping εφαρμογές). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, στα 21 μου χρόνια να έχω αρκετό υλικό και να μπορώ να «δείξω» τη δουλειά μου όταν έκανα αιτήσεις για μεταπτυχιακά, και να γίνω δεκτή στο MSc in Computing του Imperial College στο Λονδίνου. Αφού ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό, αποφάσισα να κάνω έρευνα σε κάποιον τομέα που θα συνδύαζε τις προπτυχιακές αλλά και τις μεταπτυχιακές σπουδές μου.  Συμπλήρωσα λοιπόν αιτήσεις για διδακτορικά προγράμματα αλλά και για υποτροφίες (μια από τις οποίες ήταν η Anita Borg της Google), στις οποίες εξηγούσα το πάθος μου για την πληροφορική, σε τι θα ήθελα να δουλέψω και να περιγράψω κάποια τεχνικά projects στα οποία έχω εργαστεί.  Το διδακτορικό μου ήταν αρκετά πρακτικό (20% ήταν θεωρία) και κάθε καλοκαίρι έκανα internships σε εταιρίες, το οποίο το βρήκα εξαιρετικά χρήσιμο αφού προσπαθούσα διαρκώς να «χτίζω» το βιογραφικό μου και να μαθαίνω πράγματα εκτός πανεπιστημίου. Το 2013  πέρασα τις συνεντεύξεις για μια μόνιμη δουλειά πριν ακόμη ολοκληρώσω το διδακτορικό μου – βρίσκομαι πλέον σε αυτή τη δουλειά από τότε.

Εργάζομαι στον τομέα της πληροφορικής και πιο συγκεκριμένα στον «ψηφιακό βοηθό» της Google (Google Assistant). Η ομάδα μου φτιάχνει την «λογική» με την οποία ο βοηθός μπορεί και «καταλαβαίνει» τι του λένε οι χρήστες αλλά και με την οποία μιλάει πίσω στον χρήστη, σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Η μεγαλύτερη εργασιακή πρόκληση για εμένα είναι το μέγεθος της εταιρείας. Πρόκειται για πάνω από πενήντα χιλιάδες εργαζομένους, που σημαίνει πως πρέπει να συνηθίσεις να εργάζεσαι στους ρυθμούς μιας εταιρείας-πόλης, με άτομα από όλο τον κόσμο, διαφορετικές κουλτούρες αλλά και εργασιακά backgrounds. Μια ακόμη πρόκληση είναι το γεγονός πως είμαστε όλοι υπεύθυνοι των εαυτών μας, δηλαδή πρέπει μόνοι μας να οργανώνουμε το πρόγραμμά μας, ώστε να πετύχουμε τους στόχους μας.

Είχα την τύχη να συναντήσω πολλές γυναίκες στη ζωή μου οι οποίες αποτελούσαν role-models για εμένα – γυναίκες στις οποίες ήθελα να μοιάσω. Οι συμβουλές που μου έδιναν πάντα είναι πως δεν πρέπει να επηρεάζομαι από το γεγονός πως μπορεί να είμαι η μόνη γυναίκα ομιλήτρια σε ένα συνέδριο ή η μόνη γυναίκα σε μια ομάδα. Πράγματι, εάν πιστεύεις στη δουλειά σου και εάν υπάρχει αυτοπεποίθηση και θετική ενέργεια, όλα τα εμπόδια ξεπερνιούνται.

Ένα από τα πρώτα projects μου ήταν η ανάπτυξη της ελληνικής φωνητικής αναγνώρισης. Το πιο πρόσφατο σχετικό project μου, είναι ένα πληκτρολόγιο για «greeklish» στο οποίο ο χρήστης πληκτρολογεί χρησιμοποιώντας λατινικούς χαρακτήρες, αλλά στην οθόνη εμφανίζονται ελληνικοί χαρακτήρες με σωστή ορθογραφία και autocomplete. Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ.

Βεβαίως και ήταν πολύ δύσκολη, πίστευα πως θα ήταν μόνο για ένα χρόνο, αλλά πάνε ήδη 10 χρόνια από την πρώτη φορά που έφυγα. Είμαι όμως πάντα υπέρ των εμπειριών και της εργασίας στο εξωτερικό έστω για ένα μικρό διάστημα, είναι καταπληκτική εμπειρία.

Η πληροφορική είναι ένας κλάδος που θα έχει πάντα ευκαιρίες και μάλιστα χαίρομαι ιδιαιτέρως να βλέπω νέους να δημιουργούν δικές τους ευκαιρίες και εταιρείες. Πιθανόν να επέστρεφα, αλλά βρίσκεται και η οικογένειά μου εκτός Ελλάδος οπότε παίζει κι αυτό έναν σημαντικό ρόλο.

Βεβαίως. Γνωρίζω πάρα πολλά άτομα που εργάζονται από την Ελλάδα για εταιρείες του εξωτερικού. Κάνουν συναντήσεις μέσω internet, κανονίζουν οι ίδιοι το ωράριo και τον τρόπο εργασίας που τους ταιριάζει καλύτερα και μάλιστα είναι πολύ αποδοτικοί!